بارداری با تغییرهای جسمی و روانی متعددی همراه است؛ از جمله اینکه تمایل‌‌های جنسی زن و مرد در طی این دوره تغییر می‌کند.....همسر یک خانم باردار به دلیل نگرانی از مضر بودن رابطه زناشویی برای همسرش و جنین و همچنین به دلیل بزرگ شدن شکم همسرش ممکن است نسبت به برقراری رابطه زناشویی، تمایل کمتری داشته باشد. در مقابل، ممکن است در یک خانم باردار به دلیل افزایش هورمون‌های جنسی و افزایش جریان خون لگنی، تمایل به برقراری رابطه جنسی بیشتر شود و یا برعکس، به دلیل تهوع، استفراغ، تغییر شکل بدن، دردناک شدن سینه‌ها، بی‌حوصلگی و نگرانی، این تمایل کمتر شود.
به‌طور کلی، مقاربت در بارداری طبیعی و بدون خطر، از نظر طبی، ممنوعیتی ندارد و از موقع تشخیص بارداری تا پایان آن، زوجین می‌توانند روابط زناشویی متعارف خود را داشته باشند. بدیهی است که در تمام این دوران باید به راحت بودن زن باردار و خواست وی توجه شود. در مواردی که این عمل به دلیل طبی ممنوعیت دارد، حتما رابطه عاطفی، حمایتی و نوازشی از زن باردار باید ادامه پیدا کند زیرا نیاز عاطفی در این دوران شدیدا افزایش می‌یابد.در سه ماهه اول بارداری
اگر خانمی حین رابطه زناشویی دچار درد شدید یا خون‌ریزی شود، باید رابطه قطع شود.
اگر خانمی سابقه سقط دارد یا در معرض سقط است، از نظر تئوریک بهتر است نزدیکی کم شود ولی در مطالعه‌های علمی، تاثیری بر کم کردن میزان سقط دیده نشده است.
اگر هر یک از زوجین عفونت فعال تناسلی یا تب‌خال تناسلی داشته باشند، برقراری رابطه زناشویی (به‌ویژه، بدون کاندوم) تا بهبود کامل ممنوع است.
موقعیت قرار گرفتن زن باردار در 3 ماهه اول بارداری مانند قبل از بارداری است و می‌تواند به هر نحوی که احساس راحتی بیشتری می‌کند قرار گیرد چون جنین هنوز در لگن قرار دارد و وارد شکم نشده است.
بهتر است از شست‌وشوی واژن و پرینه با صابون‌های عطری و ژل‌های خوشبوکننده و ضدعفونی‌کننده اجتناب شود. تنها قبل و بعد از مقاربت، تخلیه مثانه و شست‌‌وشو با آب ولرم متمایل به سرد کافی است.
اگر خانمی به دنبال مقاربت در 3 ماهه اول بارداری دچار سقط شد، نباید خودش یا همسرش را سرزنش کند چون معمولا مرگ جنین قبل از برقراری رابطه زناشویی صورت گرفته است. جنین در حال رشد به وسیله مایع آمنیوتیک موجود در رحم حفاظت می‌شود و بنابراین این عمل نمی‌تواند جنین را تحت تاثیر قرار دهد.
بعضی معتقدند ارگاسم در زنان سبب سقط جنین می‌شود اما در مطالعه‌های بالینی این نظر که مایع منی حاوی پروستاگلاندین است و ارگاسم در زن، پروستاگلاندین آزاد می‌کند و همین امر ممکن است باعث سقط شود، ثابت نشده است.در سه ماهه دوم بارداری
در 3 ماهه دوم بارداری چون رحم و جنین داخل آن وارد محوطه شکم می‌شوند، زن باردار در حالت خوابیده به پشت احساس ناراحتی ‌می‌کند و باید از قرار گرفتن در این حالت پرهیز کند.
در زنانی که خون‌ریزی رحمی دارند، پارگی کیسه‌ آب پیدا کرده‌اند و عفونت فعال تناسلی در خود یا همسر دارند، مقاربت در بارداری ممنوع است.
در مورد زنانی که سابقه زایمان زودرس دارند یا در بارداری اخیر در معرض زایمان زودرس هستند (مثل کسانی که نارسایی دهانه رحم، ناهنجاری رحم، میوم رحم، بارداری چندقلویی، زیاد بودن حجم مایع آمنیوتیک و بیماری قلبی‌پیشرفته دارند)از لحاظ تئوریک، توصیه به کم شدن رابطه زناشویی می‌شود.
شما ممکن است حرکات جنین را در حین مقاربت احساس کنید ولی این حرکات در مواقع دیگر نیز وجود دارند. نگران نباشید! حرکات او نشان دهنده ناراحتی و خطر برای او نیست.در سه‌ماهه سوم بارداری
معمولا با پیشرفت حاملگی وضعیت عادی رابطه زناشویی برای زوجین سخت‌تر می‌شود. علاوه بر این، با بزرگ شدن رحم و جنین، خوابیدن مادر به پشت برای جنین خطرناک‌تر می‌شود. نکته مهم دیگر در این دوران آن است که حتماً باید برقراری رابطه زناشویی با ملایمت انجام شود و همچنین نوک سینه مادر تحریک نشود چرا که تحریک آن می‌تواند باعث ترشح نوعی هورمون شود که می‌تواند باعث انقباضات زایمانی شود.... و اما بعد از زایمان
بعد از زایمان، چه به‌صورت طبیعی چه به‌صورت سزارین، بدن نیاز به زمانی برای التیام و بازسازی دارد. بنابراین به عقیده اکثر متخصصان بهتر است 4 تا 6 هفته بعد از زایمان اقدام به مقاربت کنید. در این مدت، گردن رحم جمع شده و به اندازه طبیعی خود می‌رسد. ضمن اینکه هر گونه زخم وشکاف ناشی از جراحی برای زایمان التیام می‌یابد. اگر به دلیل زخم شدید یا هر وضعیت دیگری زمان بیشتری لازم است، بهتر است روابط خود را به گونه‌ای دیگر حفظ کنید؛ مانند خوابیدن در کنار هم یا داشتن گفتگوی صمیمانه و... زمانی که آمادگی لازم را برای مقاربت به دست آوردید، بهتر است به آرامی و با استفاده از وسایل ضدبارداری مطمئن اقدام کنید.